Η ΕΕ σε πορεία διάλυσης (Σλοβενική προεδρία)
4 Νοεμβρίου 2021
.
Για εμάς η Ευρώπη εκτείνεται από την Πορτογαλία έως τα Ουράλια, καθώς επίσης από την Αρκτική έως την Κύπρο και τα Κανάρια νησιά – ενώ είμαστε υπέρ μίας Ευρώπης των Πολιτών της, του πολιτισμού και των αξιών της, της εθνικής, της τροφικής και της ενεργειακής της ασφάλειας.
.
Κοινοβουλευτική Εργασία
Κατ’ αρχήν θα θέλαμε να σας καλωσορίσουμε εκ μέρους της ΕΛ στο Κοινοβούλιο – επίσης, να σας ευχηθούμε καλή επιτυχία, στο υπόλοιπο χρονικό διάστημα της Σλοβενικής προεδρίας.
Τοποθετούμενοι τώρα γενικά, θεωρούμε πως η ΕΕ έχει αρκετά προβλήματα για να επιλύσει που δυστυχώς αυξάνονται, αντί να μειώνονται – ενώ απαιτούν άμεσες και ρεαλιστικές λύσεις, χωρίς τα μεγάλα λόγια του παρελθόντος που αποδείχθηκαν στην πράξη ανούσια.
Αναφερόμαστε κυρίως στα θέματα της οικονομικής σύγκλισης, ειδικά μετά τις τελευταίες επιβαρυντικές εξελίξεις της πανδημίας, στις αυξήσεις των τιμών διεθνώς, στην ενεργειακή ανασφάλεια και στην ακρίβεια.
Επί πλέον, στις αδυναμίες της εφοδιαστικής αλυσίδας, στην αναδιάταξη των διεθνών αλυσίδων παραγωγής, στο δημοκρατικό έλλειμα λόγω της λήψης αποφάσεων από μη εκλεγμένους θεσμούς και επιτροπές, στον έλεγχο των ΜΜΕ και των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης με στόχο τη χειραγώγηση των Πολιτών, στους φορολογικούς παραδείσους στο εσωτερικό της ΕΕ, καθώς επίσης στο μεταναστευτικό.
Βέβαια, διαπιστώνεται μία προσπάθεια διεθνώς να τοποθετηθούν όλα αυτά κάτω υπό την ομπρέλα της κλιματικής αλλαγής ή/και της πανδημίας – με την έννοια πως πρόκειται για παγκόσμια προβλήματα που υποτίθεται πως απαιτούν μία παγκόσμια διακυβέρνηση για την επίλυσή τους.
Εμείς όμως προτιμούμε να επικεντρωθούμε σε μία πρακτική και ρεαλιστική αντιμετώπιση τους, σε τοπικό ή περιφερειακό επίπεδο – χωρίς να επεκτεινόμαστε σε θέματα διεθνούς γεωπολιτικής ή να αναφερόμαστε θεωρητικά στη σχέση της κλιματικής αλλαγής και της πανδημίας με όλα αυτά.
Φαίνεται πάντως πως και η ΕΕ προβληματίζεται για την κατάσταση που βρίσκεται – αφού μεγάλο μέρος της πληροφόρησης που μας παρασχέθηκε, τόσο για τη δική σας όσο και για την προηγούμενη προεδρία, αφορούσε τη Διάσκεψη για το Μέλλον της Ευρώπης.
Η συγκεκριμένη διάσκεψη τώρα υπογράμμισε τη διάσταση απόψεων, μεταξύ αυτών που προσβλέπουν σε μια περισσότερο κεντρικά διαχειριζόμενη, ομόσπονδη ΕΕ και εκείνων που την επιθυμούν πιο πολύ ως μία οικονομική ένωση.
Επίσης, μεταξύ αυτών που προσβλέπουν στην ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων και εκείνων που τοποθετούν ως προτεραιότητα τους την προστασία των κοινωνικών και εργατικών δικαιωμάτων – ενδεχομένως και την κλιματική αλλαγή.
Εν τούτοις, χωρίς μία ουσιαστική τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση, όλα αυτά παραμένουν στη θεωρία – οπότε έως τότε, μόνο σε επίπεδο εθνικού κράτους και με δημοκρατικές διαδικασίες, μπορούν να ληφθούν αποφάσεις για να περιφρουρηθούν τα δικαιώματα των πλειοψηφιών.
Η δυσλειτουργία των επιτροπών φάνηκε ξεκάθαρα στην περίπτωση των αποτυχημένων πακέτων διασώσεων της Ελλάδας, αν και ουσιαστικά επρόκειτο για διάσωση των Γερμανικών και άλλων τραπεζών – οι οποίες διασώσεις οδήγησαν στην εκτόξευση του χρέους μας σε μη βιώσιμα επίπεδα που σίγουρα θα απασχολήσουν ξανά την Ελλάδα και την ΕΕ.
Συνοπτικά τώρα στα θέματα της προεδρίας που αφορούν τη διακυβέρνηση της ΕΕ, το κράτος δικαίου δηλαδή, τη διεύρυνση και τη διεθνή της θέση, σε ποιο δίκαιο αναφερόμαστε και από ποιον ορίζεται, όταν υπάρχει η σύγκρουση της ΕΕ με την Πολωνία και την Ουγγαρία; Με χώρες που συμμεριζόμαστε τις επιφυλάξεις τους, παρά το ότι δυστυχώς η Ελλάδα δεν διαθέτει συνταγματικό δικαστήριο;
Φυσικά δε, είμαστε εναντίον των περιορισμών και των υποχρεωτικών ιατρικών πράξεων στα πλαίσια της πανδημίας, όπως είναι τα lockdowns και τα πράσινα διαβατήρια, αφού καταπατούν τις ανθρώπινες ελευθερίες.
Στο θέμα του μεταναστευτικού, όπου επιβαρύνονται τα κράτη στα ευρωπαϊκά σύνορα όπως η Ελλάδα, ή οι χώρες πριν από το Σέγκεν όπως η Σλοβενία, θεωρούμε πως εάν η Γερμανία ή άλλα κράτη ενδιαφέρονται για την εισαγωγή πληθυσμού, θα πρέπει να βρουν έναν άλλο τρόπο να το κάνουν – παύοντας να μας εκμεταλλεύονται.
Στην πράξη, η λύση της διασποράς των εισερχόμενων δεν πρόκειται να λειτουργήσει, εάν δεν ελεγχθούν τα εξωτερικά σύνορα της ΕΕ – καθώς επίσης εάν δεν αντιμετωπισθεί η ανεξέλεγκτη δράση των ΜΚΟ.
Σε σχέση με τη διεύρυνση της ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια, στην Αλβανία και στα Σκόπια, έχουμε σοβαρές επιφυλάξεις – όσον αφορά τα δικαιώματα των μειονοτήτων, τη συνεργασία των δύο χωρών με την εχθρική προς την Ελλάδα Τουρκία, τη συμφωνία των Πρεσπών που παραβιάζεται συνεχώς κοκ.
Σε κάθε περίπτωση, δεν βλέπουμε το λόγο περαιτέρω διεύρυνσης της ΕΕ, χωρίς προηγουμένως να έχουν λυθεί τα προβλήματα της.
Αναφορικά με τη νότια διάσταση της Ευρωπαϊκής Πολιτικής Γειτονίας (ΕΠΓ) που περιλαμβάνει τις μεσογειακές χώρες (Αίγυπτο, Αλγερία, Ιορδανία, Ισραήλ, Λίβανο, Λιβύη, Μαρόκο, Συρία, Τυνησία και Παλαιστίνη), είμαστε ασφαλώς θετικοί – θεωρώντας πως η συνεργασία είναι απαραίτητη, για λόγους ασφάλειας σε σχέση με το μεταναστευτικό και την τρομοκρατία, ενώ προσφέρει επί πλέον οικονομικές ευκαιρίες.
Η Ελλάδα πάντως συνεργάζεται με την Αίγυπτο, με το Ισραήλ και με την Κύπρο, ενώ προσβλέπει στην προώθηση των εξορύξεων και του αγωγού Eastmed – όπου όμως η στάση της Τουρκίας με τη ανοχή της ΕΕ, ή μάλλον της Γερμανίας, είναι ανασταλτική, γεγονός για το οποίο εμείς διαμαρτυρόμαστε έντονα.
Κλείνοντας, για εμάς η Ευρώπη εκτείνεται από την Πορτογαλία έως τα Ουράλια, καθώς επίσης από την Αρκτική έως την Κύπρο και τα Κανάρια νησιά – ενώ είμαστε υπέρ μίας ΕΕ των Πολιτών της, του πολιτισμού και των αξιών της, της εθνικής, της τροφικής και της ενεργειακής της ασφάλειας.
Ειδικά όσον αφορά την Ελλάδα, θα πρέπει να εξαιρεθεί από τις απαιτήσεις για μείωση ρύπων για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα της ενέργειας και των ανατιμήσεων – ενώ σε σχέση με το Ταμείο Ανάκαμψης και τα ΕΣΠΑ, θεωρούμε πως το μεγαλύτερο μέρος τους πρέπει να διατεθεί για την ενίσχυση της παραγωγής. Όχι για κοινωνική πολιτική ή ΑΠΕ.
Έχουμε δε την άποψη πως η χρήση τους είναι θέμα τοπικών αποφάσεων – ενώ όσον αφορά τη νέα ΚΑΠ, ασφαλώς δεν συμφωνούμε με τη σύνδεση της με πράσινες δράσεις, πόσο μάλλον όταν το πλαίσιο είναι αδιευκρίνιστο, αλλά με έμφαση στην τροφική επάρκεια.
Γενικές Διαπιστώσεις
(α) Έλλειψη εμπιστοσύνης: Η ΕΕ δίνει όλο και περισσότερο την εντύπωση πως έχει εξελιχθεί σε ένα διευθυντήριο καλοπληρωμένων γραφειοκρατών και πολιτικών – με αποτέλεσμα να μειώνεται η εμπιστοσύνη των Πολιτών στους θεσμούς της, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί, με πηγή το ευρωβαρόμετρο του Φθινοπώρου του 2021.
Βαθμός εμπιστοσύνης στην ΕΕ
Υπάρχουν βέβαια ενδιαφέρουσες αποκλίσεις, όπου χώρες όπως η Πορτογαλία, η Ιρλανδία και τα κράτη της Ανατολικής Ευρώπης, μεταξύ των οποίων παραδόξως η Πολωνία και η Ουγγαρία, την εμπιστεύονται περισσότερο – ενώ στον αντίποδα συναντώνται μεγάλα ιστορικά μέλη, όπως η Γαλλία και η Γερμανία, με το μισό περίπου πληθυσμό τους να μην την εμπιστεύεται. Στην τελευταία θέση ευρίσκεται η Ελλάδα – προφανώς επειδή έχει βιώσει όχι μόνο την πλήρη έλλειψη της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης αλλά, επί πλέον, την καταστροφή της από τα μνημόνια.
(β) Πανδημία: Σχετικά τώρα με τα μέτρα αντιμετώπισης της πανδημίας, το 51% κατά μέσον όρο δηλώνει ικανοποιημένο – με τα υψηλότερα ποσοστά στη Μάλτα, στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία (70% και άνω), ενώ με τα χαμηλότερα στη Γαλλία, στη Γερμανία, στη Σλοβακία και στην Ελλάδα που ευρίσκεται ξανά στην τελευταία θέση (γράφημα).
Μέτρα πανδημίας
Οι αποκλίσεις δεν αφορούν μόνο το υγειονομικό σκέλος αλλά, επί πλέον, το οικονομικό και τη Δημοκρατία – όσον αφορά τον περιορισμό των ελευθεριών, με τα αχρείαστα lockdowns.
(β) Οικονομία: Συνολικά λιγότεροι από τους μισούς Ευρωπαίους, μόλις το 40%, είναι ικανοποιημένοι από την κατάσταση της οικονομίας τους – με τους ικανοποιημένους στην Ελλάδα μόλις στο 9%! Η Πορτογαλία, η Ισπανία και το Βέλγιο ακολουθούν στις τελευταίες θέσεις – ενώ με δεδομένο το ότι, το 91% των Ελλήνων δεν είναι ικανοποιημένο από την κατάσταση της οικονομίας, απορεί κανείς τόσο για τις θριαμβολογίες της κυβέρνησης, όσο και για τις δημοσκοπήσεις, συμπεραίνοντας πως ασφαλώς χειραγωγούνται.
Εμπιστοσύνη στην εθνική οικονομία
Σε κάθε περίπτωση, όταν η Ελλάδα είχε τη δεύτερη χειρότερη ύφεση στην ΕΕ το 2020, παρά το ότι προερχόταν από μία δεκαετή απώλεια του ΑΕΠ της της τάξης του -25%, ενώ δαπάνησε με δανεικά περισσότερα ακόμη και από τη Γερμανία σε όρους ποσοστών επί ΑΕΠ, είναι εύλογο να συμβαίνει κάτι τέτοιο – πόσο μάλλον όταν έχει χάσει 650.000 νέους της κόστους εκπαίδευσης κλπ. πάνω από 100 δις €, με απώλειες ετησίου ΑΕΠ πάνω από 30 δις €. Ακόμη χειρότερα, η Ελλάδα είχε την μεγαλύτερη αύξηση χρέους εντός την πανδημίας – παρά το ότι είναι η πιο υπερχρεωμένη χώρα της ΕΕ
(δ) Προβλήματα που απασχολούν την ΕΕ: Τα βασικότερα είναι η υγεία, η οικονομία, ο πληθωρισμός και η ανεργία, όπως φαίνεται από το γράφημα που ακολουθεί – ενώ μετά ακολουθεί η κλιματική αλλαγή, παρά τη μεγάλη χειραγώγηση των Πολιτών εκ μέρους των διατεταγμένων ΜΜΕ.
Τα σημαντικότερα προβλήματα των Ευρωπαίων
Τέλος, με κριτήριο όλα τα παραπάνω, η ΕΕ ευρίσκεται υπό αμφισβήτηση – ενώ φαίνεται καθαρά πως οι Ευρωπαίοι κατανοούν τα δημοκρατικά και οικονομικά της αδιέξοδα. Το μοναδικό που χαίρει ακόμη της εμπιστοσύνης τους είναι το ευρώ – με εξαίρεση όμως χώρες όπως η Σουηδία ή η Δανία που έχουν το δικό τους εθνικό νόμισμα (γράφημα).
Εμπιστοσύνη στο ευρώ
Εν προκειμένω, οφείλει να είναι κανείς επιφυλακτικός – ειδικά όταν γνωρίζει πως το ευρώ είναι ένα θνησιγενές νόμισμα, εάν δεν υπάρξει τραπεζική, δημοσιονομική και πολιτική ένωση της Ευρωζώνης. Κάτι τέτοιο όμως μάλλον δεν πρόκειται να συμβεί, αφού η ΕΕ είναι υπό κατάρρευση.
Έχουμε φτάσει πια σε σημείο να περιθωριοποιούνται, να λοιδορούνται και να διώκονται συνάνθρωποι μας που απλά φοβούνται τις παρενέργειες του εμβολίου, γνωστές και άγνωστες - ή έχουν υποκείμενα νοσήματα που δεν το επιτρέπουν. Επί πλέον, έχει τεθεί δυστυχώς σε λειτουργία ο κοινωνικός αυτοματισμός – με τους εμβολιασμένους να κατηγορούν τους ανεμβολίαστους ρατσιστικά ως γραφικούς, χαμηλού μορφωτικού...
Ακόμη και εάν η Ελλάδα δεν ήταν η πιο χρεοκοπημένη χώρα στην παγκόσμια ιστορία, ακόμη και εάν δεν είχε μία διαχρονικά ανεπαρκή, ανίκανη, καθώς επίσης διεφθαρμένη πολιτική, δεν θα μπορούσε να επιβιώσει υπό τις σημερινές συνθήκες στην παγκοσμιοποίηση - ούτε στη μικρογραφία της, την ΕΕ, με τη βιομηχανία της αποψιλωμένη και με την ξεπερασμένη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις της...
Πώς είναι δυνατόν μία φιλελεύθερη κυβέρνηση να αναφέρεται σε κρατικούς ελέγχους τιμών και σε διατίμηση; Δεν είναι δουλειά της επιτροπής ανταγωνισμού σε μία ελεύθερη οικονομία η εξασφάλιση των χαμηλών τιμών; Της σωστής λειτουργίας της αγοράς δηλαδή, μέσω της καταπολέμησης των δεκάδων καρτέλ που απομυζούν τους Έλληνες Πολίτες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Παρακαλούνται οι φίλοι της σελίδας αυτής να μη χρησιμοποιούν Βωμολοχίες στα σχόλιά τους