Τα παλιά περιοδικά

7 Νοεμβρίου, 2021 0  Από ΚΑΛΛΙΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ

Μοιράστε το

- 99 προβολές ( Μέτρηση έως 09:37:41 )

 

“Σουσάμι άνοιξε” και πάρε με μαζί σου, σε μαγικά χαλιά γοργοπετώντας, στους ώμους πάνω του τεράστιου τζίνι, και πήγαινέ με πέρα ως το Τέλος, που βρίσκεται ανύπαρχτο το “ΤΕΡΜΑ”.

Όλο το χαρτζηλίκι μου εκεί πήγαινε… στα Εικονογραφημένα Κλασσικά… στον Μικρό Ήρωα… στον Μικρό Σερίφη… και κάποιες φορές στον Γκαούρ Ταρζάν…

Άλλοτε κλεισμένη στο δωμάτιό μου κι άλλοτε κάτω από το πεύκο που δεν υπάρχει πια, να διαβάζω και να ξαναδιαβάζω εκείνα τα υπέροχα περιοδικά και να ταξειδεύω μέσα τους… να χάνομαι για ώρες… και να ονειρεύομαι πως ήμουν η πρωταγωνίστρια του βιβλίου…

Σε στίβες όλος αυτός ο ανεκτίμητος θησαυρός, μια και η βιβλιοθήκη του πατέρα μου ήταν γεμάτη από εγκυκλοπαίδιες και βιβλία που διάβαζε για να πλουτίζει τις γνώσεις του ως Εκπαιδευτικός.

Τα βιβλία της παιδικότητάς μας… της εφηβείας μας… της ζωής που χάσαμε μέσα από τα χέρια μας, μεγαλώνοντας… 

Σε κάποιο μέρος της ψυχής  μένουν όμως φυλαγμένα, εκεί που κρατάς τους θησαυρούς μιας εποχής που χάθηκε για πάντα…

 

Καλλιόπη Σουφλή

 Κιτρινισμένα φύλλα και σκισμένα, γεμάτα σκόνη, λάδι και ιδρώτα! Φωνές από το Παρελθόν που ξεχαστήκαν, και κάποια μεσημέρια του Ιουλίου, με μυρωδιά από κεφτέδες

και καρπούζι…

  

  Κοντά παντελονάκια και παπούτσια, από τα πλαστικά καφέ το χρώμα. Η αρμύρα από τη θάλασσα που φτιάχνει, στο μαύρο το κορμί σου άσπρους χάρτες και τ’ άδεια πιάτα πάνω στο τραπέζι και τα σπαστά ντιβάνια στη βεράντα!

   

Η βρώμα από το ντι-ντι-ντι πλανιέται(τη σιδερένια τρόμπα τη θυμάσαι;) κι ο μουσκεμένος ύπνος στα σεντόνια, με μύγες πειραχτήρια που τρομάζουν απ’ το ροχαλητό το κόντρα μπάσο! Τρίζει ο σουμιές κλειστά είναι τα παντζούρια, κοιμούνται οι “μεγάλοι” μες την κάψα, και συ γυρνάς σιγά παλιές σελίδες, σε κόσμους μαγικούς

αεροβατώντας…

   

Μυρίζει μούχλα η ξανθιά βασιλοπούλα, φρέσκια λαδιά στο πρόσωπο του Μίκυ, από την μελιτζάνα την τηγανητή, ίσως

να είναι!

  

Βουνά από Μίκυ Μάους στο τραπέζι, δίπλα σε ψίχουλα και σε μπουκάλια μπύρα.

Χάρμα των οφθαλμών το Μίκυ Σίτυ, και ο Ταρζάν για δες τονα πως στέκει, εκεί στο πιρουνάκι άκρη άκρη, και νατον μόλις τώρα πέφτει, βουτιά μες το ζουμί απ΄τη σαλάτα!

 Κούτες μ’ ότι θελήσει το μυαλό σου, πραμάτεια θαυμαστή και μαζεμένη με κόπο και με δάκρυα και δίφραγκα κλεμμένα… Σπηλιά του Αλαντίν που μέσα αν έμπεις, τα μάτια σίγουρα με πόνο θα τα κλείσεις, γιατί για πες -θεέ μου!- πως θ’ αντέξεις, τόσες ονειροφαντασιακές σελίδες; 

 
 “Σουσάμι άνοιξε” και πάρε με μαζί σου, σε μαγικά χαλιά γοργοπετώντας, στους ώμους πάνω του τεράστιου τζίνι, και πήγαινέ με πέρα ως το Τέλος, που βρίσκεται ανύπαρχτο το “ΤΕΡΜΑ”.

   

Το μαγαζί του Παντελή ξανά θυμάσαι, χανόσουνα και κοίταες με τις ώρες ράφια ολόκληρα και τα χιλιάδες τεύχη από περιοδικά παλιά και νέα…

Πενηνταράκι ο Μικρός ο Ήρως και δίφραγκο τα “Εικονογραφημένα”, γίνονται αλλαγές με μια δεκάρα το ‘γραφε κι η ταμπέλα από χαρτόνι “ΓΙΝΟΝΤΕ ΑΛΑΓΑΙ” και

άλλα τέτοια!

  
  

Έβγαινες κουβαλώντας τόσα τεύχη, περήφανος και ανασκουμπωμένος, γιατί ποτέ αυτές οι ιερές σελίδες δεν ήταν λάφυρα πολέμου από βόλους, γιαλένια, μουνταρία, λοταρία…

Δεν άφηνες κανέναν να τα πιάσει και τα τακτοποιούσες στη σειρά με ευλάβεια και τα διπλά τα τεύχη σ’άλλη κούτα.

 

Εκείνο το κοτέτσι το θυμάσαι; που στ’ άσπρισε η γιαγιά σου κι είχε στρώσει κιλίμια, κουρελούδες, μαξιλάρια;

Παλάτι των Παραμυθιών σου είχε γίνει, περιοδικά γεμάτο μέχρι πάνω κι οι αυλικοί να σε παρακαλάνε μια θέση στην Εδέμ να τους χαρίσεις!

   

Κιτρινισμένα φύλλα και σκισμένα, γεμάτα σκόνη, λάδι και ιδρώτα. Φωνές από το Παρελθόν που ξεχαστήκαν, και κάποια μεσημέρια του Ιουλίου με πληγιασμένα γόνατα και

νύχια μαύρα…

 

Να ο Γκαούρ ο μελαψός που ξεπετιέται, από τα χέρια του Γιαχάμπα για να σώσει την μαυρομάλλα Ταταμπού απ’ την Ελλάδα!!

Κι η Φούτζι Γιάμα με το Γιοκορίκο σε μουχλιασμένα υπόγεια μες τη νύχτα την Κατερίνα βασανίζουν με μανία.

 
  

Κι ανάμεσά τους θολά πλανιούνται, η Θεοδώρα, η Ειρήνη η Αθηναία, ο Όλιβερ Τουίστ κι η Χλόη που στην καλύβα μέσα είναι κρυμμένη του Μπάρμπα-Θωμά εκεί στο Νότο.

  

Τα όνειρα τα παλιά που παν να σβήσουν, σε μεξικάνικες ερήμους διψασμένοι, -με τον Τζιμ Άνταμς καβαλάρη- αντικατοπτρισμοί του Είναι και του Τότε!..

  

Κιτρινισμένα φύλλα και σκισμένα, γεμάτα σκόνη, λάδι και ίδρώτα. Φωνές από το Παρελθόν που ξεχαστήκαν, και κάποια μεσημέρια του Ιουλίου, που ξέφτισαν και πάνε για τα Πέρα, για κάπου μακριά μες στα Χαμένα…

 

 

Σαλπάρουν δυστυχώς “αυτά και άλλα τόσα” και μετανάστες πάνε για τα ΞΕΝΑ…

Εικόνες : Greek Comics

 

Πηγή

Ετικέτες: ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

FacebookTwitterPinterestRedditBlogger

 Ιάκωβος Τίγκας

2 ώρ.  · 

Γιατροί , Δικαστές και Εισαγγελείς, αστυνόμοι, Ορθόδοξοι επίσκοποι, αυτοί είναι που παρέδωσαν τα οφικια του Υψίστου, στην υπηρεσία του διαβόλου.

Σιχαμερα δίποδα κτήνη, αποστάτες, είναι αυτοί που ευθύνονται για το αίμα και την καταστροφή των ανθρώπων, που δεν προστάτεψαν ως οφειλαν, εντεταλμένοι εκ του Υψίστου όντες, και τους άφησαν βορά στην φαρμακεία και τυραννία του μιαρου άρχοντα του σκότους.

Διεφθαρμένοι από την κοιλιά της μάνας τους.

Οι άνθρωποι, δεν έχουν κανέναν να απευθυνθούν επι της γης.

Ειδικά οι δικαστές, έχουν κληθεί Υιοί Θεού, από τον ίδιο τον Ύψιστο, καθώς τους δόθηκε η ύψιστη εξουσία της ζωής και του θανάτου επι των ανθρώπων της γης.

Πριν από 4 ημέρες, τα θλιβερά αυτά οντα, έκαναν συνέδριο για τα ανθρώπινα δικαιώματα, αγκαλιά με τους γκαγκστερς δολοφόνους που έπρεπε να έχουν συλλάβει , μασκοφερεμενοι όλοι, βλάσφημοι, ενώ έχουν ξεσκίσει τα ανθρώπινα δικαιώματα, μια παρέα όλοι, εκτελούν παγκόσμιο τελετουργικό με ανθρωποθυσιες, στον παγκόσμιο βωμό της ψευτοπανδημιας, με την γενετική φρικαλεα τροποποίηση του ανθρώπινου DNA, τις τρομακτικές συνέπειες της οποίας, αποκάλυψε πλέον Σουηδική μελέτη, που έφερε στο φως της δημοσιότητας ο έγκριτος γιατρός, κ. Κλεάνθης Γρίβας.

Το μέλλον τους θλιβερα δυσοίωνο αφου οι δίκαιοι θα πλυνουν τα χέρια τους στο αίμα τους, καθώς είναι γραμμένο, και οι Γραφες δεν ακυρώνονται. Ας το δουν.

57 Δαυίδ.

ΕΙ ΑΛΗΘΩΣ ἄρα δικαιοσύνην λαλεῖτε; εὐθείας κρίνετε οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων; 3 καὶ γὰρ ἐν καρδίᾳ ἀνομίαν ἐργάζεσθε ἐν τῇ γῇ, ἀδικίαν αἱ χεῖρες ὑμῶν συμπλέκουσιν. 4 ἀπηλλοτριώθησαν οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ μήτρας, ἐπλανήθησαν ἀπὸ γαστρός, ἐλάλησαν ψευδῆ. 5 θυμὸς αὐτοῖς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ὄφεως, ὡσεὶ ἀσπίδος κωφῆς καὶ βυούσης τὰ ὦτα αὐτῆς, 6 ἥτις οὐκ εἰσακούσεται φωνῆς ἐπᾳδόντων, φαρμάκου τε φαρμακευομένου παρὰ σοφοῦ. 7 ὁ Θεὸς συντρίψει τοὺς ὀδόντας αὐτῶν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν, τὰς μύλας τῶν λεόντων συνέθλασεν ὁ Κύριος· 8 ἐξουδενωθήσονται ὡσεὶ ὕδωρ διαπορευόμενον· ἐκτενεῖ τὸ τόξον αὐτοῦ ἕως οὗ ἀσθενήσουσιν. 9 ὡσεὶ κηρὸς τακεὶς ἀνταναιρεθήσονται· ἔπεσε πῦρ ἐπ᾿ αὐτούς, καὶ οὐκ εἶδον τὸν ἥλιον. 10 πρὸ τοῦ συνιέναι τὰς ἀκάνθας αὐτῶν τὴν ράμνον, ὡσεὶ ζῶντας, ὡσεὶ ἐν ὀργῇ καταπίεται αὐτούς. 11 εὐφρανθήσεται δίκαιος, ὅταν ἴδῃ ἐκδίκησιν· τὰς χεῖρας αὐτοῦ νίψεται ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἁμαρτωλοῦ. 12 καὶ ἐρεῖ ἄνθρωπος· εἰ ἄρα ἐστὶ καρπὸς τῷ δικαίῳ, ἄρα ἐστὶν ὁ Θεὸς κρίνων αὐτοὺς ἐν τῇ γῇ.

135135

7 σχόλια

9 κοινοποιήσεις